Hier alweer een nieuwsflash

Maandag 10 maart heb ik voor het eerst lesgegeven in Suriname!

Wat een leuke ervaring. Na een kleine twee weken vollop al de klassen en leerlingen te bewonderen mocht ik eindelijk zelf aan de slag gaan !

De afspraken in verband met de te geven lessen werden op voorhand besproken met Mevrouw Tolut , mijn mentor, en Mevrouw Blokland , de directrice van de Selectaschool.

Maandag aangekomen op school was het lekker spannend.
Je begint je vanalles af te vragen:

- Gaan de leerlingen mijn antwerpse klanken wel verstaan?
- Moet ik als een Nederlander tegen ze gaan praten?
- Gaan ze gehoorzamen?
- Gaan ze de opdracht leuk vinden?
- Ga ik wel gezag krijgen als bankara meisje van 20 lentes jong…

Stress verzekerd!

Wel aangekomen op school zijn we eerst Mevrouw blokland gaan groeten. In Suriname is de ongeschreven regel zo dat je elke ochtend als je lessen moet geven, de directie even begroet zodat ze op de hoogte zijn van je komst.

Dit gedaan werd ik begeleid naar het klaslokaal waar het allemaal zou gebeuren…

In de klas aangekomen stonden de leerlingen versteld dat ik na observeren nu ook ZELF les zou geven. Na een korte voorstelling ben ik onmiddellijk gestart met een , al zeg ik het zelf, leuke inleiding betreffende reclame.

De leerlingen waren eerst wat stroef en vaak stelde zich aan om aandacht te krijgen maar na verloop van tijd was dit over. De leerlingen waren volledig mee met de opdracht en waren er zo geboeid door dat ik overspoeld werd met vragen of het wel goed genoeg was.
Het was een zeer leuke ervaring omdat de leerlingen zo enthousiast meewerkten. Naar mijn gevoel was het de eerste opdracht waar ze echt expressief en vrij mochten kiezen wat ze tekenden. Dit merkte ik ook door de vele vragen zoals:


Mevrouw is het goed als ik dit teken?
Is het mooi genoeg zo?
Vindt u het al goed?
Mag ik dit tekenen?
…

De werkjes waren na twee uur intensief bezig zijn af! En de resultaten mochten gezien worden!

Na mijn twee uurtjes les heb ik de eerste les van men collega Ben bijgewoond.
Ik werd onmiddellijk door Ben voorgesteld als een ‘dame die controle komt uitvoeren over het gedrag van Surinaamse kinderen’. Je had hun ogen moeten zien…


Grappig gewoon !
De rust bleef helaas niet duren…

De directrice kwam langs met een nota voor de hele klas… er was blijkbaar iets ergs gebeurd waar ik noch Ben iets van wisten.
Een voor een moesten de kinderen op bezoek komen bij mevrouw Blokland. Je kan natuurlijk begrijpen dat de hele klas in rep en roer stond!

Na mezelf even te informeren bleek dat de voorbije week de leerlingen van deze klas vuurwerk hadden aangestoken in hun klaslokaal! Ongelooflijk maar waar.
Nadat ongeveer al de leerlingen bij de directrice waren langs geweest zat de les van Ben er ook op.
Moe maar voldaan keerden we terug naar huis om ons voor te bereiden op woensdag, mijn volgende lesdag.
Ps; Onze mentor was zoals verwacht afwezig tijdens mijn eerste stageles.
Zo kon ze ergens anders geld gaan bijverdienen…

In de namiddag ben ik even op mezelf gaan kijken naar de vele Chinese winkeltjes. Het is allemaal zo grappig om zien hoe de winkels zich ordenen.
Het is misschien maar een details maar batterijen liggen hier tussen kaas en choco en gsm’s kan je hier kopen voor 10SRD (2,5euro) maar of ze werken… dat is nog maar de vraag natuurlijk!
Heerlijk in de stad rondhangen, met je fietsje lekker links rijden en zorgen dat je niet overreden wordt door de vele roekeloze bestuurders hier.
Je bent hier als het ware een echte kamikazepiloot….

Dinsdag heb ik mezelf laten overtuigen om een verlengd weekend mee te gaan met men twee vriendinnen (Joy en Carmen) naar Curacou.
Omdat je ginds en in Mexico enkel met dolfijnen kan zwemmen heb ik me volledig laten overtuigen door Joy de dolfijnenfan.
Het zou een kort verblijf worden maar langer was niet mogelijk door mijn stage.

VOOR AL DE JALOERSE MENSEN, MIJN STAGE IS OP GEEN ENKEL MOMENT IN HET GEDRANG GEKOMEN VOOR HET MAKEN VAN DEZE TRIP. J

In de namiddag ben ik even gaan shoppen voor materiaal voor mijn lessen handenarbeid. Ik moest alvast ook enkele souveniertjes hebben voor de thuishaven.
Zo ben ik gestrand op een marktje waar de bewoners met hun goederen uitgestald gaan zitten. Vele kraampjes beperken zich niet enkel in voedsel maar hebben graag de combinatie van ALLES op hun stand.
Het is hier niet apart dat je bami kan kopen en daarnaast een slipje ligt met langs de rechter zijde tomaten. Achja waarom ook niet!

Ik heb enkele leuke delicatesse van hier gekocht.
Na de slipper winkel hier leeg gekocht te hebben ben ik dan maar huiswaarts gekeerd.
Dinsdag was voor de rest een dagje voor mezelf. Ik heb nog wat voor school gewerkt alsook wat administratieve rompslomp afgehandeld.

Woensdag ben ik 4 uren les gaan geven in de andere tweedejaarsklassen. Deze waren net iets luidruchtiger maar toch zeer aangenaam om mee te werken!
Mijn mentor was vandaag wel aanwezig op de school.. en ze zag dat het goed was.

Verder ben ik woensdag langs stichting projecten geweest om mijn verslag over het voorbije kinderboekenfestival op te halen.
En jawel, ze waren zeer tevreden over mijn bijdrage die ik geleverd heb tijdens deze vermoeiende week.
Zij tevreden, ik ZEKER tevreden!

En jawel dan ben ik weer gaan shoppen maar deze keer met Anke, een medestudente van KdG. Het was een leuke start, samen met het fietsje ons wurmen door het verkeerd.
Maar toen begon het te druppelen…
Die druppel vertaalde zich zeer snel naar stortbuien…

Gevolg; Anke en ikzelf nat tot op ons ondergoed!
En al de Surinamers maar lachen.. die domme Belgen toch. Denken dat een buitje hier snel overgaat..

Na een paar uurtjes kou vatten besloten we huiswaarts te keren. De terugweg verliep jammer genoeg niet zo vlot als de heenweg. De HELE STAD stond namelijk onder water.
De rioleringen zijn hier zo verouderd dat ze, bij zulke stortbuien, moeilijk het water kunnen slikken.


Daar stonden we dan kletsnat, ook de schoenen! Voor het rode licht tot de knieen onderwater.
Alsof het niet erger kon, besloot mijn fietsje het te begeven.. De wet van Murphy kwam weer overal aan te pas.

Dan maar verder gaan met de slogan; Met de trapper in de hand kom je door het ganse land!
Ik kan je verzekeren dat we veel pret beleefd hebben die namiddag.

Thuisgekomen stopten we de natte kledij onmiddellijk in de droogkast.. opgelost!
Lekker samen gekookt met Ben en Anke…
Wat is het leven hier leuk.

S avonds heb ik snel men spullen bij elkaar gezocht om richting huize Joy en Carmen te trekken. Na een heerlijke overnachting en warme douchen zijn we snachts vertrokken richting Zanderij, de luchthaven van Paramaribo. Ons grote avontuur kon beginnen! En dat op de verjaardag van ons allerliefste Joy die 23jaartjes werd!!

Na een goede vlucht van om en bij de 4uur, met tussenstop in port of spain waren we geland op het prachtige eiland Curacou.

Na een taxi te nemen kwamen we bij ons appartementje aan. Een degelijk appartementje met mini keukentje, frigo, inloopdressing en badkamer!
En het hele complex moest een zwembad met inclusief ligstoelen delen.

Wat een prachtige locatie!
Na ons even omgekleed te hebben vertrokken we richting consulaat. Lindsay had namelijk geen multiple visum…. (En wat heb ik daar spijt van gehad!)

Na de voorbije dagen heel Paramaribo rondgelopen te hebben, consulaten te hebben bezocht, districtscommissarissen te hebben gebeld kon niemand ons exact vertellen of we al dan niet een visum nodig hadden voor Curaçao noch wat we nodig hadden. (randopmerking)

In Curaçao werd het ons wel duidelijk wat we nodig hadden en vooral wat Lindsay niet bij had.
Daar stonden we dan… geen ticket naar België bij, geen pasfoto, geen kopie van stageovereenkomst,…
De man van het consulaat vertelde me doodleuk dat ik een PROBLEEM had.

ACTIE REACTIE;
Als de Charlys Angels van Curaçao vlogen we erin.
Na wat rond rijden een fotoshop gevonden, ik kan je verzekeren nog nooit heb ik zo zuur op een foto gestaan!
Na een paar dure telefoontjes de luchtmaatschappij van België kunnen bereiken zodat ze het ticket per e-mail konden doormailen naar het consulaat…Wat hou ik van de moderne technieken!

Een stageovereenkomst had ik niet bij, dan maar snel op mijn memorystick een document met betrekking tot stage een andere naam geven en HUPLA… klaar.

Nu lijkt het snel in orde te zijn gekomen.. maar ginds was dat helemaal niet het geval, dat kan ik je verzekeren!

Na heel deze heisa hebben we ons teruggetrokken in het stadscentrum van het prachtige eiland en hebben we onszelf getrakteerd op een welverdiend drankje met zicht op de sweeping Emma brug en de oceaan. (foto’s volgen nog)

De eerste dagen hebben we wat gerelaxed aan het zwembadje en ons vooral bezig gehouden met even NIETS doen.
Op zondag ben ik samen met Joy een boottocht gaan maken. Om 6 uur morgens werden we verwacht bij de zeilboot de Insulinde!

Dus om 5uur opgestaan, gewassen, aangekleed en wachten op de taxi maar.
Half 6 geen taxi te bespeuren, 5u45 geen taxi… PANIEK!

Als een geschenk uit de hemel kwam toevallig de security man langs. En wie is er nu veiliger dan de security man!
We mochten instappen en zijn eerst nog mee 4 huizen gaan beveiligen.. over een spannend avontuur gesproken.
Vervolgens de weg gaan vragen in het politiekantoor, en dan richting de Insulinde vertrokken!

Op de boot werden we hartelijk ontvangen door de kapitein en zijn stagaires uit Nederland. We hadden de beste plaatsjes op de boot, alias de meest zonnige dus…
Joy en haar survival of the fittest toch!
Vervolgens kregen we een uitgebreidt ontbijt buffet met heerlijke tiger pistolets... Dat smaakte!!
Na een paar uurtjes varen kwamen we op klein curacou aan, een idyllische bestemming!
Parelwitte stranden, appelblauwzeegroen water en hutjes gemaakt uit stro.
De dag kon starten. We hebben eerst een scheepswrak bezocht en een aloude watertoren alvorens we ons volledig hebben laten gaan in de zee.
Een paar uurtjes snorkelen en dobberen op het water.

Smiddags genoten van een heerlijke lunch een bbq op de boot!
S avonds terugvaren op een heerlijk briesje… wat een zalige boottocht!
De fotos volgen zeker nog, ze zijn echt de moeite waard.
Maandag morgen zijn we vroeg opgestaan want het was D-Day….

Voor Joy ging er vandaag een grote droom uitkomen.. voor mij en Carmen een kleintje….

Ik hou jullie nog even in spanning.. maar een kleine tip is het woord FLIPPEr

Zonnige groetjes vanuit Suriname…

Lindsay